Бул – бели нооказдап (мертинип) калган адамды эмдѳѳ аракети. Илгери элибиз кѳбүнчѳ боз үйдѳ тургандыктан юала-бакыра ѳзү кѳрүнбѳй туруп, сузгуну эшиктен үйгѳ сунчу. /йдүн адамдары аны дароо түшүнѳт, ѳзүлѳрүн кѳргѳзбѳй сузгуга колунда барын салуу. Кѳбүнчѳ ага ун, май, эгин, туз, эт, сүт ѳңдүүлѳр түшѳт. Бели мертинген аны ошол турушу боюнча бышырып ичет, жейт. Мындан ооруга дабаа болгон. Азыр деле айрымдарды – тигинден-мындан бирдеме суроочуларды “бертик сурагансып” деген ѳтмѳ мааниде сѳз айтылып жүрѳт.

Маалымат булагы: Амантур Акматалиев, “Баба салты, эне адеби” китеби