Сѳзгѳ жыгуу

“Күрѳштѳн жыгылган турат, сѳздѳн жыгылган турбайт”, “Эр жигиттин сѳзү ѳлгүчѳ, ѳзү ѳлсүн”. Бул – адептүүлүктүн, ички маданияттуулуктун бир белгиси. Кеп-сѳз кунун адамча баалай билүү.  Акыйкаттуулуктун эр даңазасын айра таанып, ага адилет мамиле кылуу. Ак сѳзгѳ жыгылып калуу парзыбыз. Муну “сѳзгѳ сынуунун” окшоштугу менен таптакыр айырбаштай албайбыз. Анткени менен тереңинде кеп-сѳз кунун баалоо бар.

Сѳзгѳ сынуу – болгон чындык окуяны моюнга кое билүүсү.  Албетте, булар бири-бирин толуктайт. Мындай сапаттар илгеркилерге бѳтѳнчѳ таандык эле. Кийин сѳзгѳ моюн бербей, “ажылдаша айтышуу, кеп ызаатын, сѳз кунун баалабай, маңызсыз талаш-тартыш ѳнѳкѳтүнѳ айлантуулар арбын. Андайлар “кеп жебестер” деп аталат.

Маалымат булагы: Амантур Акматалиев, “Баба салты, эне адеби” китеби

Комментарий кошуу

Сиздин электрондук почтаңыз жарыяланбайт. Милдеттүү талаалар белгиленген *