Башка жерге кѳчүп кетүү алдында айылга тамак-аш берип, эл-журттан бата алуу. Бул, алга жараша болот. Мында козу менен деле ажыраш аяк берет. «Коюу чай» да жарайт. Айрымдар жылкыны баш кылып соет. Бозо кордолот, кымыз кѳрѳңгѳлѳнѳт. Айрым «ажыраш аяк» даңазага ээ болот. Жүгүн салышат. Кыйышпастар кѳчүп кетип жаткандарды жерине чейин жеткизет. Же баланча жерден «коштошту» болду менен кайтышат. Мындан ынтымак куралат. Дос-тамыр күтүлѳт. Илгери-кийин салам беришет. Элине-жерине ыраазычылык билдиришет. Ажыраш аяк бербегендерге «Беш киши чакырып бата алганга жарабады», «Түн жамынып кѳчүп кетти», «Эл-жердин сыйын кѳрүп, ушул жерден бала-бакыралуу болду эле»… деген себеп сѳздѳр айтылат.

Маалымат булагы: Амантур Акматалиев, “Баба салты, эне адеби” китеби